Ustawa nie zastosowała określenia ubezpieczenie społeczne w razie bezrobocia, niemniej stworzyła system posiadający wszelkie jego cechy (przymus, fundusz, składka, ustawowo określony krąg zobowiązanych i uprawnionych). Ustawa stworzyła fundusz celowy pod nazwą Funduszu Pracy w dyspozycji prezesa Krajowego Urzędu Pracy. Zarządzanie nim, podobnie jak w innych państwach, należy do organów pośrednictwa pracy. Znajdują do niego zastosowanie przepisy prawa budżetowego o gospodarce funduszami celowymi. Tworzony jest ze składek i dotacji budżetu Państwa, a przeznaczany jest na zwalczanie i łagodzenie skutków bezrobocia. Obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy spoczywa na pracodawcach (procentowo od wypłat na wynagrodzenia, stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne). Osoby nie będące pracownikami, a podlegające ubezpieczeniu społecznemu (zaopatrzeniu emerytalnemu) z tytułu innej pozarolniczej działalności gospodarczej, opłacają składkę od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. Wysokość składki ustala ustawa budżetowa. Zakłady pracy chronionej są zwolnione od opłacania składek. Składki opłaca się w trybie i na zasadach składek na ubezpieczenie społeczne w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (łącznie ze składkami na ubezpieczenie społeczne), który uzyskane kwoty przekazuje na rzecz Funduszu Pracy.
